Floaten, ook wel bekend als flotation therapy of sensory deprivation, is een praktijk die al enkele decennia bestaat. Het concept van floaten werd in de jaren 1950 ontwikkeld door de Amerikaanse neuropsycholoog Dr. John C. Lilly. Dr. Lilly was geïnteresseerd in het bestuderen van de effecten van isolatie op de geest en het bewustzijn. Hij ontwikkelde de eerste floattank, ook wel bekend als een isolation tank of sensory deprivation tank, om een omgeving te creëren waarin de externe prikkels tot een minimum werden beperkt.

Floaten wordt erkend om zijn potentiële voordelen op het gebied van ontspanning, stressvermindering, pijnverlichting en mentale helderheid.

Dr. Lilly’s floattank bestond uit een afgesloten ruimte gevuld met zoutwater waarin een persoon kon drijven. Door de drijvende positie en het verminderen van externe zintuiglijke prikkels, zoals licht en geluid, wilde Dr. Lilly de deelnemers in staat stellen een diepe ontspanning en innerlijke bewustzijnstoestanden te ervaren.

Sinds de uitvinding van de floattank door Dr. John C. Lilly heeft floaten geleidelijk aan populariteit gewonnen als een therapeutische en ontspannende praktijk. Tegenwoordig zijn er verschillende varianten van floattanks beschikbaar, met verschillende ontwerpen en technologieën, maar het basisprincipe van gewichtloos drijven in een omgeving van verminderde zintuiglijke prikkels blijft hetzelfde.